Er zijn zo van die platen, die je vanaf de eerste draaibeurt bij je nekvel grijpen, omdat ze zo ongeremd eerlijk klinken. Wel, deze “Just Beyond The Shine” is er zo eentje. Het Canadese duo Heather Read & Johnny Miller, dat in en om zijn thuisbasis Vancouver in de loop van de jaren een aangename mate van bekendheid wist bijeen te zingen, debuteert hier met een kort, maar erg mooi plaatje, waarvan je, in deze donkere dagen na een duistere periode, alleen maar blij kunt worden.

Op afsluiter “Seven Daffodils” na -dat is een sixties song, die tientallen keren gecoverd werd in de loop der tijden en die hier een fijn hedendaags jasje aangepast krijgt- staan er op de CD alleen maar eigen songs, al dan niet in duoformatie geschreven en die handelen over die dingen, die de mens echt bezig houden: de liefde in al haar facetten, haar sterktes en zwakheden, de moeite die je soms moet doen om ze te zien en vast te houden, en de vergissingen of zelfs fouten, die je daarbij kunt maken. Dat gegeven wordt verpakt in een muzikaal formaat dat tegelijk uit Country, Americana en folk put en dat, in handen van de stilaan legendarische Steve Dawson en zijn Henhouse Express, van een loepzuivere productie kan genieten en door de rasmuzikanten rond Dawson vlekkeloos gearrangeerd en ingespeeld wordt.

Zoals dat bij Dawson altijd het geval is, weet hij de valkuil der effenheid en vlakte te vermijden: dit klink allemaal erg vlot, maar het wordt nergens melig: hier zijn twee mensen aan het werk, die elkaar graag zien -al denk/weet ik niet of ze ook een “echt” koppel vormen- en daar complexloos voor uitkomen. Dit zijn mensen, die al jaren bezig zijn met het werken aan een betere en meer duurzame wereld en in onze azijnzure, cynische wereld, zullen wel wat mensen te vinden zijn, die hen als naïef zullen omschrijven, maar je kunt maar beter in boeken, uitgeverijen en literatuur actief zijn en sociaal actief, dan dat je je in de bossen terugtrekt om daar oorlogje te gaan spelen….

Dit duo gelooft kennelijk in wat ze zingen en dat maakt deze plaat zo genietbaar: dit is eerlijke, (radio)vriendelijke muziek, van mensen, die, ondanks alle tekenen van het omgekeerde, toch blijven geloven dat het wel goed komt met de wereld en zijn bewoners. Voor twee van de songs, “For My Love” en “Will You”, kwam het duo terecht bij Adam Dobres, nog zo’n Canadees instituut, dat we kennen van bij Ruth Moody en The Wailin’ Jennies en het sterke aan die songs is dat ze niet opvallen tussen de signatuurklank van Steve Dawson, zodat de kwaliteit van het geheel er allerminst onder lijdt. Optelsom van één ander: dit is een bijzonder fijne kennismaking met een duo dat Het Leven omarmt en daar heel fraai vorm weet aan te geven.

(Dani Heyvaert)